Coen van Staveren is al 50 jaar actief in de isolatiebranche. De fijne kneepjes van het vak kreeg hij op jonge leeftijd al mee van zijn vader, isolatiespecialist van naam en bekend Rotterdammer. In 1980 richtte vader Coen Staveren BV op, een landelijk opererend bedrijf, dat naast de projecten in de petro- en chemische industrie actief is in de utiliteitssector. In 1993 nam Coen jr. het stokje van zijn vader over en volgend jaar is het de beurt aan zoon Joey. De Van Staverens zijn een actieve familie, ambitieus in het werk, behept met goed vakmanschap en met een groot hart voor Rotterdam en passie voor sport.
1. Is er in de afgelopen 50 jaar veel veranderd?
“Vakinhoudelijk is er helemaal niets veranderd. De materialen hebben weliswaar een hogere isolatiewaarde gekregen en er zijn productontwikkelingen te onderkennen, maar die zijn minimaal. In de kern blijft alles zoals het was en zijn de werkzaamheden nog altijd hetzelfde. En dat zal ook zo blijven. Isoleren is en blijft vakmanschap waar je je hele lijf voor inzet. Je komt voor uitdagingen te staan waar je ter plekke een oplossing voor moet vinden, daar is inzicht voor nodig, daarnaast werk je met je handen en de rest van je lichaam. Uiteindelijk zet je, als ambachtsman, alles van jezelf in om een mooi eindresultaat neer te zetten.”
2. Hoe heeft Installatiebedrijf van Staveren zich ontwikkeld?
“We zijn gestart in de industrie en de industriële isolatie voert nog altijd de boventoon, na de crisis van 2018 hebben we de utiliteit, die we daarvoor ook al wel deden, verder uitgebouwd. Daar zijn over de jaren steigerbouw, coating en tracing bij gekomen, maar de focus ligt bij industrie en utiliteit. We werken voor de bekende, gerenommeerde bedrijven hier in Rotterdam, door heel Nederland werken we met de grote installatiebedrijven. Het zijn twee verschillende werelden die naar mijn idee best dichter bij elkaar mogen komen.”
3. En de toekomst… zie je daar nog veranderingen aankomen?
“In de industrie zal er niks veranderen, daar blijft het voor de veiligheid van cruciaal belang dat we met dezelfde diktes en waarden blijven isoleren. Waar je wel grote veranderingen te verwachten hebt is in de utiliteit. Daar zie je dat er mogelijk steeds minder geïsoleerd kan gaan worden, doordat er andere systemen en materialen gebruikt gaan worden en er sprake is van andere temperaturen e.d. Ook zonnepanelen zullen de vraag naar isolatie doen verminderen, vanwege de opwekking van buitenaf. Maar al met al zijn er weinig noviteiten.”
“Isolatie is een compleet ambachtelijk vak en dat maakt het zo mooi.”
4. Als isoleerder zit je altijd aan het eind van de keten, hoe kijk jij daar tegen aan?
“We staan zeker altijd aan het eind, toch zie je wel dat er steeds vaker een beroep wordt gedaan op de kennis die we hebben. Heel concreet zie ik dat in de utiliteitswereld waar we in de heel grote projecten al meer betrokken worden in het voortraject. En ook in de luchtkanalen wereld zie je dat, vanwege de moeilijke materialen waarmee gewerkt wordt, er steeds vaker een beroep wordt gedaan op de kennis en ervaring die wij hebben.”
5. De grootste uitdaging waar we voor staan?
“De vergrijzing gaat hard, nieuw personeel is nauwelijks te vinden… dat zijn serieuze uitdagingen waar we voor staan. Het OOI is er al jaren mee bezig om een vakopleiding isolatie te realiseren in het MBO, helaas is er weinig animo om de opleiding die ontwikkeld is ook uit te rollen. Op dat vlak is er nog veel te winnen. Het begint uiteindelijk op school. Van tekening lezen tot prefab in de werkplaats: isolatie is een vak en verdient het om als volwaardige vakopleiding te worden aangeboden.”
Tekst en fotografie: Chantal Fransen